تاریخ

کد فایل 19881

عنوان فایل:تحقیق تاریخچه و قدمت استفاده از نمادهای عاشورا

توضیحات بیشتر:

بسم رب الشهداء و الصدیقین

تاریخچه و قدمت استفاده از نمادهای عاشورا
1-1.پيشينه تاريخي تعزيه
تعزيه از نظر لغت به معني(اظهار همدردي, سوگواري و تسليت) است, ولي به عنوان شكلي از نمايش ريشه در اجتماعات و مراسم يادكرد شهادت امام حسين(ع) در ايام محرم دارد و در طول تكامل خود بازنمايي محاصره و كشتار صحراي كربلا محور اصلي آن بوده و هيچ گاه ماهيت مذهبي اش رااز دست نداده است. از آنجا كه شيعيان شهادت امام حسين (ع) را عملي مقدس و رهايي بخش مي دانستند, اجراي مراسم محرم را نوعي تلاش به سوي نجات و فلاح به حساب مي آوردند, بعدها نيز پنداشتند كه مشاركت در نمايشهاي تعزيه, خواه در رديف بازيگران, خواه تماشاگران, آنان را از شفاعت حسين(ع) در روز قيامت بهره مند خواهد ساخت.
مردم فلات ايران, به طرز خاصي پذيراي مذهب تشيع بوده اند, بنابه يك افسانه ايراني, دختر آخرين پادشاه سلسله ساساني, در تهاجم مسلمانان به اسارت برده شد و به زوجيت حسين(ع) در آمد. مراسم سالانه سوگواري ماه محرم, از دير باز با شكوه و سوگنوا همراهي مي شد و تماشاگران, كه در امتداد گذرگاهها صف مي كشيدند, برسينه مي زدند و در حالي كه دسته عزاداران از كنارشان مي گذشت فرياد مي زند حسين حسين شاه شهيدان حسين.
در همان زمان كه مراسم محرم در دوره حكومت صفوي رشد و توسعه مي يافت شكل مهم و معروف ديگري از نمايش مذهبي پديد آمد كه نقل نمايشي زندگي و اعمال, رنج و مرگ شهيدان شيعه بود. موضوع اين نمايش در اساس, هرچند هم اندك, هميشه در ارتباط با واقعه كربلا بود, اين داستانها از كتابي فارسي به نام روضه الشهداء يا (بهشت شهيدان) گرفته مي شد و از اوايل سده شانزدهم به بعد در ميان شيعيان به گونه اي گسترده انتشار يافت.
روضه خواني, يا قرائت كتاب روضه الشهداء برخلاف اجتماعات محرم ساكن بود, نقال (ذاكر, مداح, … – م). معمولاً برمنبر يا سكويي بلند مي نشست و تماشاگران, در پيش پا پيش به صورت نيم دايره گرد مي آمدند.
بزودي خواندن روضه الشهداء براي طرح ماجرا و دستمايه نقالان حرفه اي كه با خلاقيت درباره رنج و اعمال بعضي از قهرمانان شيعه في الداهه سخن مي راندند, آغاز مي شد, نقال باانتخاب وقايع و تنظيم صداي خود مي توانست احساسات تماگرانش را تهييج و متاثر سازد و در آنها وحدت احساس فراوان به وجود آورد.
قريب دويست و پنجاه سال دسته گرداني هاي محرم و روضه خواني در كنار هم بودند, هر يك پيچيده تر و در عين حال پيراسته تر و تئاتري تر مي شد تا اين كه در نيمه سده هجدهم به هم پيوسته و به اين ترتيب شكل نمايشي (دراماتيك) جديدي به نام تعزيه خواني, يا به قول عوام تعزيه به وجود آمد.
با سازش ميان دسته هاي سيار و روضه خواني ساكن, تعزيه ابتدا در چهار راهها با تاثر عظيم برگزار مي شد. يادكرد قهرمانان از دست رفته مدتهاي مديد جزء مهمي از فرهنگ ايراني را تشكيل مي داد, پيام رهايي از طريق فدا شدن به گونه اي همسان در افسانه هاي ماقبل اسلامي, چون مرگ سياوش و نيز مراسم آييني آدونيس و تموز در فرهنگ بين النهرين باستان وجود داشت. در سده دهم ميلادي اجتماعات ماه محرم بخوبي متشكل شد. ابن اثير, مورخ معتبر, از شماره عظيم شركت كنندگان, با چهره هاي سياه شده و موهاي پريشيده سخن مي گويد كه گرداگرد شهر بغداد مي گشتند و در مراسم محرم به سينه مي زدند و اشعار حزن انگيز مي خواندند, اين در زماني بود كه سلسله ايراني آل بويه بر بغداد حكومت داشت.
در نخستين سالهاي سده شانزدهم, زماني كه ايران _ در عهد سلسله صفوي, چون گذشته همواره نيروي فرهنگي قدرتمندي بود_ بار ديگر به قدرتي سياسي تبديل شد, تشيع مذهب رسمي كشور شناخته شد و از آن براي متحد ويكپارچه كردن كشور, به ويژه در برابر عثماني هاي متجاوز و ازبك ها كه هواخواه مذهب تسنن بودند, استفاده شد.
مراسم محرم, حمايت و تشويق دربار را جلب كرد, يادكرد شهادت امام حسين(ع) به صورت عملي ميهن پرستان در آمد. گزارشهاي متعددي از اجتماعات مزبور كه غالباً توسط فرستادگان سياسي اروپا, مبلغان, بازرگانان و سياحان به ثبت رسيده از اشخاصي سخن مي گويند كه ملبس به جامه هاي رنگا رنگ به طور منظم پياده روي مي كردند. يا سوار بر اسب ها و شترها, باز آفريننده وقايعي بودند كه به آخرين واقعه حزن انگيز كربلا ختم مي شد. تصوير زنده تكيه پاره شده و در خون تپيده و سر از پيكر جدا, بر ارابه ها گردانده مي شد. نبردهاي ساختگي توسط صدها تن از عزاداران ملبس به جامعه همگون و مسلح به

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, تاریخچه, و, قدمت, استفاده, از, نمادهای, عاشورا

کد فایل 19880

عنوان فایل:تحقیق تاریخچه قلیان و چپق در ایران!

توضیحات بیشتر:

تاریخچه قلیان و چپق در ایران!
در سال 1492 ميلادي وقتيكه كاشف بزرگ ، كريستف كلمب، پس از ماهها تلاش و كوشش، در كنار جزيره‌اي كه امروز به كوبا مشهور است لنگر انداخت، با جهاني روبرو شد كه تازگي‌هاي فراواني براي او داشت. او و همراهانش در اين جزيره ناشناس ديدنيهاي جديدي مشاهده كردند. آنها «ديدند بوميها لوله اي از برگ خشك گياهي كه به هم پيچيده اند در دست دارند، شبيه به لوله آتش بازي كه اطفال در عيد بازي مي كنند. يك سر آنرا آتش زده، و سر ديگر را مي مكند، و دود آنرا با هوا استنشاق مي كنند. اين استنشاق دود، يك نوع مستي و رخوت ايجاد مي كرد، و انسان خستگي را حس نمي نمود. اين لوله‌ها را بوميان تاباكوس مي ناميدند».به اين ترتيب دريانوردان اسپاني اولين بار توتون را شناخته و به تقليد از بوميان بكشيدن آن پرداختند. كريستف كلمب هرگز فكر نمي كرد، اين لوله هاي شبيه به اسباب بازي كودكان، روزي هم‌نشين و همدم گروه بسيار زيادي از مردم جهان خواهد گرديد.
كريستف كلمب نمي توانست ، در مغز خود مجسم سازد، كه قرنها بعد، اين هديه دنياي جديد، پول و سلامت مردم متمدن را بصورت دود به آسمان خواهد فرستاد. و باز او فكر نمي كرد كه، قرنها پس از او نهضتي عظيم براي جلوگيري از استعمال اين هيولاي سياه برپا خواهد گرديد. و اين لوله شبه به اسباب بازي كودكان «ميخ تابوت»لقب خواهد گرفت.
گفتيم كه براي اولين بار اسپانيولي‌ها، در جزيره كوبا با توتون و تنباكو آشنا شدند. بوميان امريكا، با اين گياه بومي سرزمين خود از دير باز آشنا بودند، و از آن بعنوان وسيله دود كردن استفاده مي كردند . طرز استفاده آنها از توتون بدين قرار بود كه، مقداري از آن را در برگ هاي ذرت مي ريختند و نوعي سيگار، شبيه به سيگار برگ مي ساختند.
روش ديگري نيز براي كشيدن توتون به كار مي بردند، و آن بدين طريق بوده كه، مقداري توتون در ني يا استخوان ريخته آن را آتش مي‌زدند و مي‌كشيدند، و اين روشي است كه بعدها سبب ايجاد پيپ در غرب و چپق در شرق گرديد.
در اعياد و يا مراسم ديگر نيز، بوميان بوته هاي تنباكو را، با برگ و ساقه روي هم انباشته و آتش مي زدند، و در اطراف آن بدست افشاني مي پرداختند.
احتمالاً تنباكو بعنوان دارو نيز مورد مصرف داشته است. بوميان آمريكا، زهري نيز از تنباكو مي گرفتند كه نوك نيزه هاي خود را با آن زهر آلود مي ساختند. اين ارمغان دنياي جديد در قرن 16 به اسپانيا برده شد و پس از آن در ساير كشورهاي اروپا پراكنده گرديد. در سال 1586 سر والتر رالي مشهور به «پدر آمريكاي انگليس»در زمان سلطنت اليزابت اول، كشيدن پيپ را كه در آمريكا با آن آشنا شده بود به انگلستان آورد، و دود كشي با سرعت سرسام آوري در انگلستان و ساير نقاط جهان در قرن 16 رواج يافت. حيرت آور آنكه سر والتر رالي، آنچنان به كشيدن پيپ معتاد شد، كه هنگامي كه در سال 1618 او را به جرم خيانت و شركت در توطئه اعدام مي‌كردند، پيپ در گوش دهان داشت.
كشيدن توتون مانند همه چيز جديد ديگر، با مخالفت شديد عده‌اي روبرو گرديد. در رأس مخالفين دودكشي در اروپا، كشيشان قرار داشتند كه دودكشان را به بي‌ديني و زندقه متهم ساختند. اما اين تهمت نتوانست از توسعه دودكشي جلوگيري كند. به زودي دودكشي چون مرضي همه‌گير از اروپا به آسيا و آفريقا سرايت كرد، و در قرن 17 ميلادي كشيدن توتون در سراسر مشرق گسترش يافت .اما در شرق نيز دودكشي مواجه با مخا

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, تاریخچه, قلیان, و, چپق, در, ایران!

کد فایل 19877

عنوان فایل:تحقیق سكه شناسي يكي از شاخص هاي شناسايي ميراث فرهنگي ملل مختلف

توضیحات بیشتر:

موضوع :
سكه شناسي
يكي از شاخص هاي شناسايي ميراث فرهنگي ملل مختلف

مقدمه
سكه شناسي بخشي از تاريخ هنر هر دوران پژوهشگران توانسته اند با استفاده از مجموعه عناصر موجود در سكه برخي از گوشه هاي تاريك و مبهم و تاريخ و فرهنگ جهان را روشن نمايند. سكه هر دوره نمادي از مذهب، آداب و رسوم، خط و زبان، چگونگي وصعيت اقتصادي و اجتماعي و هنري آن دوره بوده است.
به معني ديگر مي‌توان گفت كه سكه شناسي به عنوان يكي از شاخص هاي شناسايي ميراث فرهنگي ملل همواره از جايگاه ويژه اي در مطالعات تاريخ برخوردار بوده است. هريك از عوامل تشكيل دهنده سكه: نوع فلز: نقشها و نگارها، علائم روي سكه، محل ضرب، تاريخ ضرب، ابزار ضرب و … به لحاظ علمي، در شناخت تاريخ، فرهنگ و هنر و نيز اقتصاد هر دوره تاريخي، نقش عمده اي دارد. (طالبي، 1373، ص 9)
از ديد تاريخ نويسي، سكه هاي كهن ارزش آن نوشته هاي سنگي را دارد كه بدست آمده است. سكه ها سندهاي دست نخوردة تاريخ هستند كه از زمان باستان بازمانده اند، اگرچه سكه چيز كوچكي است و هر كدام جز يك يا دو جمله را دربرندارد، اما جبران اين تفاوت را فراواني آنها مي‌كند. (كسروي، 1352، ص 121و130)
به علت آنكه سكه جزء اشيائي بوده كه مردم در هنگام فررا مي توانستدن با خود همراه ببرند، و ويران شدني نبود از حوادث مصون مانده است. امروز نمونه هايي از آنها به دست ما رسيده كه چگونگي تمدن و فرهنگ و مسائل سياسي و جغرافيائي را با زبان بي زباني بيان مي‌كند. سكه يگانه سند و مرجع قابل اعتماد براي روشن نمودن گوشه‌‌هاي تاريك تاريخ و اثبات درستي و نادرستي اطلاعاتي است كه از منابع ديگر تاريخ بدست آمده.
در قلمرو تاريخ هنر جدا از مسائل اقتصادي و علوم انساني (تاريخ، مردم شناسي، باستان شناسي، اسطوره شناسي) مجموعه اطلعات موجود بر سكه ها، همواره اطلاع سان و دستمايه اي براي پژوهشگران بوده است. نقوش هر سكه در هر دوره اي نمايشي از هنر زمان خود است با نگاهي بروي سكه هاي تاريخي يك ملت مي‌توان تاريخ هنر و نوع هنر آن دوران را بطور فشرده رقم زد.
از آغاز پيدايش سكه، خط در كانر ساير نقوش استفاده شده است (از خط تصويري تا الفبائي) بنابراين يكي از عوامل شناسايي خطها از دوره باستان تا به امروز سكه هاي بدست آمده در هر زمان و حكومت است.
1-1- تاريخ سكه
قبل از پيدايش سكه مردم از راه معاوضه و مبادله اجناس به صورت پاياپاي امور تجاري خود را انجام مي دادند. ليديها اولين مردمي بودند كه سكه ضرب كردند. ايرانيها پس از فتوحات پي در پي در آسياي صغير به وجود سكه و لزوم استفاده از آن پي بردند. در زمان داريوش اول (522-486 ق.م) براي نخستين بار در ايران سكه هاي طلا و نقره ضرب شد. در زمان ساسانيان سكه با نقش پادشاهان و تاج و خط پهلوي و نقش آتشران ضرب گرديد. (244-652م).
با ظهور اسلام شخصتيها از روي سكه ها حذب شد و آياتي از قرآن مجيد، نام سلاطين، محل ضرب و سال ضرب منقوش گرديد. بايد يادآور شد كه در طبرستان ضرب سكه ادامه شيوه سكه زني دوره ساسانيان بود، بدين معني كه نقش اسپهبدان مانند دات برزمهر و فرخان و خورشيد با خط پهلوي بروي سكه نقر مي شد. ملكزاده بياني: سكه از قديميترين ازمنه تا دوره اشكاني ص 15 شاهان و امراي صفاريان ، سامانيان ، آل زيار و غزنويان به همان طريق خلفا با آوردن نام خود و خلفا و آياتي از قران مجيد به خط كوفي به ضرب كه پرداختند. از دوره حكومت ايخانانن مغول در ايران، سكه هايي به دست آمده كه به خط ايغوري است. از دوره تيموريان نيز سكه ها

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, سكه, شناسي, يكي, از, شاخص, هاي, شناسايي, ميراث, فرهنگي, ملل, مختلف

کد فایل 20061

عنوان فایل:تحقیق انگيزه هاى مخالفت با حكومت علوى

توضیحات بیشتر:

انگيزه هاى مخالفت با حكومت علوى
نبى اللّه ابراهيم زاده آملى
مقدمه
امام على بن ابى طالب(ع)، علاوه بر خلافت و جانشينى منصوص از رسول گرامى اسلام(ص)، پس از كشته شدن خليفه سوم، در تاريخ بيست و پنجم ذى حجه سى و پنج هجرى (ششصد و چهل و چهار ميلادى)[1]، با همه استنكافش از پذيرفتن حكومت و خلافت، با اقبال عمومى و اصرار آنان براى پذيرش منصب حكومت ظاهرى، مواجه شد، و با بيعت آنان و در رأس همه، بيعت اصحاب پيامبر از مهاجران و انصار، عملاً متصدى امر حكومت و خلافت بر مسلمانان گرديد.
در باره حكومت ظاهرى امام على(ع) و به تعبير ديگر، حكومت علوى، چند مسأله از مسلّمات تاريخى است.
نخست اينكه امام(ع) در فضاى كاملاً آزاد سياسى ـ اجتماعى و با اقبال عمومى و اشتياق توده هاى مردم مسلمان و بيعت از روى ميل و اختيار آنان، به حكومت رسيد؛ چون، مردم پس از پشت سر گذاشتن دوران سخت و تلخ حكومت پيشينيان و انواع تبعيضها، بى عدالتيها و فساد و تباهى، به اين نتيجه رسيدند كه تنها راه نجاتشان از آن اوضاع نابسامان و جوّ تبعيض آميز و ستم آلود، پايان دادن به دوران حكومت خليفه پيشين و تعيين خليفه جديد است، لذا پس از وى، به در خانه وصى و جانشين بحق پيامبر(ص) حضرت على(ع) روى آوردند و دست بيعت به سويش گشودند و به طور جدى، خواهان حكومت علوى بودند و در برابر عدم پذيرش امام(ع) اصرار ورزيده و آن حضرت را بر اجابت درخواست خود در تنگنا قرار دادند. امام(ع) در اين باره فرموده است:
«ازدحام فراوانى كه مانند يالهاى كفتار بود [به هم فشرده و انبوه] مرا به قبول خلافت وا داشت. آنان، از هر طرف، مرا احاطه كردند [و] چيزى نمانده بود كه دو نور چشمم زير پا له شوند! آن چنان جمعيت به پهلوهايم فشار آورد كه سخت مرا به رنج انداخت و ردايم از دو سو پاره شد! مردم همانند گوسفندانى [گرگ زده كه دور تا دور چوپان جمع شوند مرا در ميان گرفتند.[2]
مانند شترهاى ماده اى كه به فرزندان خود روى آورند، به سوى من روى آورديد و مى گفتيد: «بيعت! بيعت!». من، دستم را بستم و شما آن را مى گشوديد. من، آن را از شما برمى گرفتم و شما به سوى خود مى كشيديد.»[3]
طبرى نيز نقل مى كند كه امام على(ع) در برابر اصرار مردم بر بيعت، فرمود: «اين كار ـ بيعت ـ را نكنيد. اگر من، وزير و همكار امام مسلمانان باشم، بهتر از اين است كه امير و حاكم بر مسلمانان باشم.»، اما آنان گفتند: «به خدا سوگند! ما، تو را رها نمى كنيم تا اين كه با تو بيعت كنيم.»[4]
دوم اينكه امام(ع) پيش از اين، براى رسيدن به امامت و حكومت ظاهرى و زعامت سياسى ـ كه آن را حق مسلّم خود مى دانست ـ از هر گونه تلاش و اقدام ممكن، خوددارى نورزيد، اما پس از قتل عثمان، با وجود اقبال عمومى و اصرارشان براى حكومت و زعامت سياسى، از پذيرش آن ابا ورزيد. راز اين اكراه و امتناع چيست؟
راز اين امتناع، براى پژوهندگانى كه از اوضاع آن مقطع زمانى آگاهى دارند و از روحيات و ويژگيهاى شخصيتى امام على(ع) نيز شناختى، هر چند اجمالى، دارند، روشن است؛ زيرا، منصب خلافت و حكومت ظاهرى براى آن حضرت، يك هدف و يك ارزش اصيل نبود تا آن را به هر قيمتى كه شده و در هر شرايط سياسى و اجتماعى بپذيرد و از پذيرفتنش نيز خوشحال شود، بلكه حكومت، براى آن بزرگ پيشواى دينى و برترين اسوه كمالات انسانى و الهى، چنان كه خودش بارها بار فرمود[5]، وسيله اى براى پياده كرده احكام نورانى اسلام ناب محمدى(ص) و نشر و تبليغ فرهنگ غنى قرآنى و بسط عدالت همه جانبه سياسى و اجتماعى و اقتصادى و رفع تبعيض و ستم از جامعه اسلامى بود.
امام(ع) با ارزيابى اوضاع موجود و ملاحظه دگرگونيهايى كه در جامعه به وقوع پيوسته و ضد ارزشها، جايگزين ارزشها شده و مردم، از فرهنگ اصيل اسلام ناب محمدى و احكام قرآنى فاصله گرفته بودند، به خوبى مى دانست كه حكومت كردن بر چنين جامعه اى و سامان دادن اوضاع نابه سامان اجتماعى و دفع تبعيض و فساد و بى عدالتى ها و باز گرداندن اوضاع به وضعيت دوران پيامبر(ص) كارى بس دشوار و بلكه محال است، بنابراين، از پذيرش حكومت خوددارى مى كرد.
دشوارى تغيير اوضاع، از آنجا ناشى مى شد كه از يك سو، عموم مردم، با فضاى آلوده و وارونه دوران حكومتهاى پيشين، بويژه دوران عثمان، خو گرفته بودند و آماده پذيرش احكام اسلام ناب و رعايت اصول ارزشى و عدالت اجتماعى و اقتصادى نبودند و از سوى ديگر، كارگزاران نظام حكومتى ـ كه همگى، به جا مانده از دوران حكومت عثمان و يا خلفاى پيش از او بودند و بسيارى از آنان، اگر نگوييم همه آنان، دستشان در اخذ و مصرف بيت المال، به نحو دلخواه، باز بود و در اين زمينه، فعال مايشاء بودند، به هيچ قيمتى حاضر نبودند از شغلها و پستهاى آب و نان دار خود دست بكشند و مطيع امام(ع) ـ كه تنها به ارزشها فكر مى كرد ـ گردند.
اين، واقعيتى است كه در بسيارى از سخنان امام(ع) به آن تصريح شده است:

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, انگيزه, هاى, مخالفت, با, حكومت, علوى

کد فایل 20159

عنوان فایل:تحقیق در مورد آیین های دین زردشت

توضیحات بیشتر:

1ـ آيين ها و رسم هاي ديني
آيين سدره پوشي
برابر با يك روش كهن و پذيرفته شده باستاني، همه جوانان دختر و پسر بايد آيين سدره پوشي را انجام دهند تا زرتشتي شناخته شوند. درباره سني كه آيين بايد انجام شود، ديدگاه هاي چندي وجود دارد. برخي انجام آن را هنگامي كه جوان به سن بلوغ رسيده و توانايي شناخت خوب از بد را دارد، سفارش مي كنند و برخي ديگر انجام آن را پيش از رسيدن به سن بلوغ لازم مي دانند. امروز در ايران كودكان را بين سنيني هفت و يازده سدره پوش مي كنند.
سدره پوشي به منزله زايش نوين است در دين. اين آيين را «نوزاد» و «نوزات» هم مي خوانند. نوزاد يعني دوباره متولد شدن و نوزات يعني افزوده شدن يك پرستنده دين، «زات» از يسن به چم پرستش است.
اهميت سدره پوشي از پيوكاني (ازدواج) كمتر نيست. آيين ديني بايد در بامداد انجام شود ولي امروز در ايران، به دلايل عملي، پس از نيمروز برگزار مي شود.
سدره و كشتي بايد به رنگ سفيد باشد، و دگمه و فلز در آن كار نرود. سدره از پارچه نخي نازك فراهم شده و نخستين جامه اي است كه بدن را مي پوشاند.
سدره پيراهني است گشاد و بي يقه و با آستين هاي كوتاه و داراي دو كيسه بسيار كوچك است يكي در جلو سينه و نزديك قلب است كه «گريبان» خوانده مي شود و ديگري در پشت كه «گُرده» ناميده مي شود. اين ها نمادي «سمبليك» هستند.
«گُرده» نشانه مسئوليت ها و وظيفه هايي است كه هر كس به عهده دارد و بايد به درستي انجام دهد، و «گريبان» كه «كنسه كرفه» يا كيسه «كارنيك» هم خوانده مي شود. يادآور است كه همه كردارهاي خوب رويهم انباشته شده و آدمي را به خوشبختي مي رساند. نزديك به قلب بودن آن، نشانه ايست كه كارهاي نيك بايد از روي بارو، و با صفا انجام شود. سفيدي و نبودن هيچ چيز خارجي در آن، نشانه پاكي و سادگي اخلاق است. سدره نُه دَرز دارد. دو درز دو طرف كه جاي دوخت دو بخش جامه (بخش سينه و بخش پشت) به هم است، نشانه يگانگي ميان پدر و مادر.‌نياكان (پشت آدمي) و فرزندان با يگانگي ميان پيران و جوانان است. دو درزي كه آستين ها را به پيراهن مي دوزد، يادآور كار و كوششي است كه بايد با هر دو دست و با همه نيرو انجام گيرد. دو درزي كه گريبان و گرده را به سدره مي چسباند نشانه وظايف و اعمال انسان است. دو درز كوچك در پايين و در كنار دو درزي كه پشت و سينه را با هم يكي مي كند نشانه همبستگي برتران و كهتران، و چيزداران و بي چيزان است و يادآور آن است كه هر كس بايد هميشه به ياد كهتران و ضعيفان باشد. سرانجام درزي كه در پايين سدره به شكل دايره گرداگر جامه هست، نشانه آن است كه ما از سوي اهورامزدا به اين جهان آمده ايم و سرانجام به او برمي گرديم. هستي يك مدار بسته و فراگير است.
كُشتي از پشم بره سفيد فراهم آمده و اشاره به آن است كه آدمي بايد چون بره سودمند، بي گناه و بي آزار باشد. كشتي از هفتاد و دو نخ بافته شده كه نماينده 72 بخش گات هاست. هر دوازده نخ به هم بافته شده كه نماينده دوازده ماه سال است و شش دسته حاصل از آن، نمادي است از شش امشاسپندان كه بايد الگوي رفتاري ما باشند. هر دو دسته دوازده نخ در انتهاي كشتي با هم جمع شده و در هر انتها، سه منگوله درست مي شود كه نماينده انديشه و گفتار و كردار نيك است. بستن كشتي به كمر يادآور اينست كه زرتشتي بايد هميشه آماده خدمت به مردمان و آفرينش باشد كه همان خدمت به خداست. در هنگام بستن كشتي به كمر نماز «يَتااَهو» (گره زدن در هنگام زمزمه جمله دوم نماز «يَتااَهو» انجام مي شود) و «اَشِم وُهو» (گره زدن در هنگام زمزمه جمله دوم صورت مي گيرد) زمزمه مي شود. كشتي سه بار به نشانه انديشه و گفتار و كردار نيك دور كمر مي گردد. در دور دوم، دو گره در جلو ضمن خواندن «يَتااَهو» و در دوره سوم، دو گره در پشت در ضمن خواندن «اَشِم وُهو» بسته مي شود. گره ها نشان استواري در پيمان دين است. هر زرتشتي در هنگام بستن كشتي، پيمان خود را با اهورامزدا به ياد آورده و آن را تجديد مي كند.
كودكي كه مي خواهد سدره پوش شود، بايد به موبد نشان دهد كه نمازهاي «سروش باج»، «كشتي»، گواهي پذيرش دين «تندرستي»، «برساد» و به ويژه بخش هاي «اشم وهو»، «يتااهووئريو»، «كيم نامزدا»، و … را مي تواند از حفظ بخواند.
آيين سدره پوشي وسيله موبدان انجام مي گيرد. پيش از آغاز آيين، داوطلب بايد همه بدن خود را به خوبي شستشو داده و در آغاز آيين با خواندن نماز كوتاه «پذيرش دين» آمادگي خود را براي پذيرش مسئوليت هاي ديني به آگاهي حاضرين برساند. پس از آن موبد در حالي كه نماز اَهونَوَد (يتااهو ويريو) را مي خواند، سدره را به داوطلب مي پوشاند. در اين مراسم داوطلب و پدر و مادر او و همه كساني كه در آيين حضور دارند نماز يتااهو را با موبد مي خوانند. پس از آن داوطلب همراه با موبد نماز «نيرنگ كشتي» را خوانده و موبد كشتي را به كمر داوطلب مي بندد. پس از پايان مراسم داوطلب نماز كوتاه «جَسه مي اَوَنگَهِه مَزدا» را مي خواند، معني آن اين است: «اي اهورامزدا به ياري من آ. من پرستنده يك خدا، اهورامزدا، هستم. من زرتشتي ام و با باور كامل آن دين را مي پذيرم. من انديشه و گفتار و كردار نيك را مي ستايم. من دين زرتشتي را كه استواركننده هم آهنگي و آشتي و دوركننده ناهم آهنگي و دشمني است مي پذيرم. ديني كه از همه اديان و روش هاي زندگي چه آنان كه در گذشته بوده و چه آن ها، كه در آينده آيد بهتر و والاتر است. ديني كه زرتشت آورنده آن است.» و خواندن اين نماز نشانه آن است كه داوطلب رسماً زرتشتي شده و پذيرش مسئوليت كرده است. او پيمان مي

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, در, مورد, آیین, های, دین, زردشت

کد فایل 20157

عنوان فایل:تحقیق آیین مانی و مانویت

توضیحات بیشتر:

فهرست مطالب:
آئين ماني و مانويت 1
اصل ومبدأآئين مانوي وعلل ظهورآن 3
واقعه اعدام ماني 5
جنبش مانوی 276- 216 م 6
مزدک 7
باورهای مزدک 9
صابئین مندایی 10
ازدواج در زیر آب 12
غسل تعمید 12

آئين ماني و مانويت
در قرن سوم ميلادي آئين ديگر همگاني يعني(آئين مانوي) در اطراف مرزهاي مشترک ايران و بابل نمايان گرديد. مؤسس آن ماني يا مانس نام داشت و نسبش از طرف مادر به اشکانيان (پارتيان) ميرسيد. نام پدرش (تيک پاتک) يا فوتتق بابک پسر ابوبزرام بود که از همدان به بابل در بين النهرين رفته بود. وي به سال 215 يا 216 ميلادي (سال چهارم سلطنت اردوان، آخرين پادشاه اشکاني) در قريه ماردينر در ولايت «مسن» ناحيه نهر کوتاه در بابل باستاني متولد شد. پس از فرا گرفتن علوم متداول زمان خود به آئين مغتسله که يکي از فرقه هاي گنوسي است و در آن زمان در نواحي بين فرات و دجله ساکن بودند درآمد؛ ولي بعد هنگامي که از اديان زمان خود مانند زرتشتي و مسيحي و آيين هاي گنوسي به ويژه مسلک ابن ديصان و مرقيون آگاهي يافت، منکر مذهب مغتسله گرديد. ماني آئين زرتشت را مطالعه کرد و خود را مصلح آن شناخت و بقول خودش در سيزده سالگي (سال 228 ميلادي) چند بار مکاشفاتي يافت و فرشته اي اسرار جهان را بدو عرضه داشت و سرانجام پس از آغاز دعوت آئين خود در سال 242 ميلادي خويش را فارقليط که مسيح ظهور او را خبر داده بود معرفي کرد. چنانکه در سرودي که به زبان پهلوي سروده گويد:
« من از بابل زمين آمده ام تا نداي دعوت را در همه جهان پراکنده کنم»
ماني در باب آفرينش مي گفت: در آغاز خلقت دو اصل وجود داشته است. يکي نيک و ديگري بد. نور را خالق خير و تاريکي را خالق شر ميدانست و ميگفت:
انسان در اين ميان مختار است به جلوه هاي دو اصل مذکور، يعني به بدي: که تيره انديشي، نادرستي، خودخواهي احمقانه، کشتار، حق کشي و غيره است. يا به نيکي که روشن انديشي، مهرباني، دوستي، گذشت، اتحاد، صميميت، غمخواري ديگران و غيره است توجه و کمک کند. اگر به نيکي توجه کند، رستگار و اگر به بدي عمل کند سرافکنده و معذب خواهد شد. و حاصل آنکه تمايل به نيکي باعث سرافرازي و عروج و بقا و تمايل به بدي سبب اضمحلال و فناي آدمي مي گردد. او مي گفت: در حقيقت روشنائي و تاريکي، يا نيکي و بدي (يا روح و ماده) هستند که بعلت اصل غير قابل تغيير سرنوشت سرشت خود مجبورند به مسير تعيين شده ازلي خويش ادامه دهند. زيرا در اصل:
از نيک و بدي نايد و از بد ثمر نيک اين گفته ماني است که او گفته به تفکيک (رفيع)
در اين ميان فقط انسان است که با تعيين و انتخاب مسير تمايلي يا مصلحتي خود ميتواند به يکي از آن دو راهي که در پيش دارد عمل کند و يا بهتر بگوئيم:
نيکي و بدي دو راه تعيين شده قطعي است و هر انساني عامل انتخاب و ادامه حرکت آن دو در وجود خود است.
ماني ابتدا پيرو يکي از فرقه هاي مسيحي ماندائي يا زارئيان بود. اين دسته حضرت يحيي را پيغمبر حقيقي ميدانست و عيسي را دروغگو مي شمرد، با بي همسري و رياضت در زندگي مخالفت داشت.
ماني پس از مطالعه آئين زرتشت خود را مصلح آن شناخت. هند را سياحت کرد و با عقايد بودائي آشنا شد، سپس به

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, آیین, مانی, و, مانویت

کد فایل 22127

عنوان فایل:تحقیق عدم علاقه و توجه دانش آموزان در كلاس درس تاريخ

توضیحات بیشتر:

مقدمه :
تاريخ سرگذشت گذشتگان و عبرت آموز آيندگان است . هر كشوري متعلق به تاريخ و گذشته خود است و حوادث رخ داده در آن ، پشتوانه فرهنگي آن كشور محسوب مي شود. فردي كه از گذشته تاريخي خود مطلع است ، از فرهنگ جامعه خويش دور نيست و در بطن آن زندگي مي كند و با كسب تجربه زندگي را براي خود هموار مي سازد.
عموماً كتب درسي تاريخ ، هميشه مملو از نام ها و اسامي پادشاهان ، وزيران ، سلسله ها و وقايعي است كه دانش آموزان بايد آنرا بخوانند و حفظ نمايند. در نتيجه عملاً در كلاسهاي تاريخ كاري جز بالا بردن سطح محفوظات انجام نمي گيرد و نقش معلم ، در حد داستان گويي و نقالي خلاصه مي شود.
دكتر صادق زيبا كلام در كتاب « سنت و مدرنيته» نحوه آموزش تاريخ را در جامعه ايران و اروپا با يكديگر مقايسه مي كند و مي گويد : در نظام آموزشي و پرورشي ما به مشتي حفظيات ، القائات و تحريفات سياه و سفيد ، بدون آنكه چراغي فرا روي نسل جوان ما ، براي شناخت و درك گذشته اش قرار دهد و كمكي در جهت ايجاد هويت براي زمان حالش بنمايد تقليل يافته است. در اروپا و امريكا ، آموزش تاريخ عبارت است از ايجاد و پرورش استعدادها و قوه تجزيه و تحليل گذشته .
پژوهنده نيز طي سالها تجربه بخوبي درك نموده كه دانش آموزان بطور كلي علاقه اي به درس تاريخ و كلاس تاريخ ندارند ، پس با شروع اين كار پژوهشي سعي مي كند راههايي جهت ايجاد علاقه و شوق در دانش آموزان ايجاد كند ، تا اين مشكل بزرگ را در كلاس درس
مرتفع سازد.

1 ـ 1 بيان موضوع :
مشكل اصلي كه پژوهنده با آن روبرو است ، عدم علاقه و توجه دانش آموزان در كلاس درس تاريخ مي باشد و جستجو براي يافتن راههايي جهت افزايش علاقمندي دانش آموزان به درس و كلاس تاريخ مهم ترين هدف پژوهنده مي باشد.
2 ـ 1 توصيف وضعيت موجود و تشخيص مسئله :
پژوهنده ليسانس تاريخ را در دانشكده ادبيات فارسي دكتر علي شريعتي شهر مشهد اخذ نموده است و حدود 17 سال سابقه كار دارد. هم اكنون در دبيرستان دخترانه صيرفي واقع در منطقه قاسم آباد ، شريعتي 9 ، تدريس مي كند. دبيرستان صيرفي تنها مدرسه موضوعي در استان خراسان و تا سال پيش ، در كل ايران مي باشد . مدرسه موضوع محوري ، مدرسه است كه كلاسهاي درس آن بر اساس موضوع درس ، مشخص شده است ، يعني ما در اين مدرسه كلاسهاي زير را داريم :
كلاس تاريخ ـ كلاس جغرافيا ـ كلاس زبان انگليسي ، كلاس زبان فارسي ـ كلاس ادبيات فارسي ـ كلاس عربي ـ كلاس ديني ـ كلاس قرآن ـ كلاس مطالعات اجتماعي ـ كلاس رياضي كلاس شيمي ـ كلاس فيزيك ـ كلاس زيست شناسي.
در طبقه دوم دبيرستان ، كلاسهاي رياضي ، فيزيك ، شيمي و زيست شناسي قرار دارد ، چرا كه آزمايشگاه فيزيك ، شيمي و زيست شناسي در اين طبقه واقع شده است. و بقيه كلاسها در طبقه سوم قرار دارد. مجموع اين كلاسها 13 كلاس مي شود. اين دبيرستان توسط خيري بنام آقاي صيرفي در سال 77 بنا شده است و داراي 3 طبقه ، حياط نسبتاً بزرگ با باغچه كاري در حاشيه آن ، كتابخانه و اتاق كامپيوتر و وسايل سمعي و بصري مي باشد. اين مدرسه دو نوبته است و در هر نوبت حدود 450 دانش آموز مشغول تحصيل مي باشند.
با وجود آنكه بعد از يكسال از افتتاح آن ، مديريت محترم دبيرستان ، شيوه نام گذاري كلاسها را بر اساس موضوع محوري قرار دادند و هر درس كلاس مخصوص بخود را دارد و در هر كلاس نيز كمد يا ويترين نسبتاً بزرگي با دربهاي شيشه اي نصب شده است و از ابتداي امر از كليه همكاران دعوت به همكاري نمودند تا در امر تجهيز اين كلاسها ، تهيه وسايل كمك آموزشي ، نقشه ، پوستر و … سهيم باشند ، ولي متاسفانه همكاران آن طور كه بايد از وجود اين كلاسها با امكانات موجود ، به نحو احسن استفاده ننمودند.
پژوهنده نيز به علت بيماري ، حدود چهار سال از تدريس معاف بود و بطور غير مستقيم در كادر اجرايي ، با دانش آموزان و ساير همكاران هم رشتة خود در تماس بود. در سال تحصيلي 82-83 ، پژوهنده دوباره به تدريس درس تاريخ مي پردازد و متوجه مي شود توجه و علاقه دانش آموزان نسبت به درس تاريخ نسبت به سالهاي قبل بسيار بسيار كم شده است. پژوهنده در ماه اول تحصيلي اين عدم علاقه و توجه را كاملاً در رفتار دانش آموزان ، نحوه نشستن ، گوش دادن و … آنان و نيز در آزمون اوليه ، مشاهده مي نمايد و حتي متوجه مي شود كه برخي از دانش آموزان نسبت به اين درس نه تنها هيچگونه علاقه اي نشان نمي دهند ، بلكه ، تعدادي نيز كاملاً از اين درس متنفر مي باشند و بالاجبار در كلاس حضور مي يابند.
پژوهنده مي داند كه تا دانش آموز را به درس و كلاس و كتاب تاريخ علاقمند ننمايد ، هر زحمتي را در كلاس بكشد ، بيهوده است و دانش آموزان اگر بخواهند فقط به خاطر حضور و غياب و يا نمرة قبولي ناپلئوني ، كلاس را تحمل نمايند ، نه تنها متن كتابها را طوطي واري حفظ خواهند نمود ، بلكه ارزش علمي و بار علمي براي آنان ندارد. پژوهنده به دنبال حل اين مشكل بر مي آيد كه چگونه علاقه مندي و توجه دانش آموزان را به درس تاريخ بيشتر نمايد ؟! مسلماً اگر دانش آموزان بدون هيچ رغبتي وارد كلاس شوند و هيچ انگيزه أي براي خواندن ، گوش فرا دادن و يادگيري درس نداشته باشند ، تلاش دبير در كلاس نه تنها مثمر ثمر نخواهد بود ،بلكه دانش آموزان روز به روز از اين درس منزجرتر شده و با همين ديدگاه وارد اجتماع مي شوند و دبير نيز به هدف اصلي آموزش تاريخ ، عبرت آموزي از تاريخ گذشتگان ، نخواهد رسيد.
به نظر پژوهنده بايد راه هايي باشد تا در اين وضع موجود تغييري حاصل نمايد ، او معتقد است بايد در بيان دبير ، طريقه درس دادن ، حتي محيط و فضاي آموزشي يك تحولي ايجاد كند تا در دانش آموز نيز تحول ايجاد شود ، اينها لازم و ملزوم هم هستند. اكنون پژوهنده ، با توجه به اهدافي كه دارد به دنبال گردآوري شواهد مي پردازد.
3-1 گردآوري اطلاعات ( شواهد 1)
در آزمون به عمل آمده در كلاس ، نمرات دانش آموزان بسيار بسيار ناراحت كننده بود و بيش از نيمي از دانش آموزان نمرة زير 12 آورده بودند.
مشاهده ظاهر بي توجه ، خسته ، بي علاقه كاملاً در دانش آموزان مشهود بود. پژوهنده متوجه شد در هنگام تدريس ، حواس اكثر آنان ، جاي ديگر است و با علاقه و توجه لازم به درس گوش فرا نمي دهند .اين مشاهدات با پرسش از درس تدريس شده ، در پايان كلاس و عدم پاسخگويي به سوالات از سوي دانش آموزان ، قطعي شد و اين امر را براي پژوهنده مسلم نمود كه دانش آموزان توجهي به درس نداشته و ندارند.
بعد از مشاهده جو حاكم بر كلاس ، ثبت نمراتي بسيار پايين ، پژوهنده درصدد مصاحبه با دانش آموزان بر مي آيد تا شايد علل اين عدم علاقه را دريابد .
نمونه هايي از چندين مصاحبه :
مصاحب

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, عدم, علاقه, و, توجه, دانش, آموزان, در, كلاس, درس, تاريخ

کد فایل 22308

عنوان فایل:تحقیق مجموعه میراث جهانی پاسارگاد

توضیحات بیشتر:

منظرهٔ پاسارگاد
مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در ۸۵ کیلومتری شمال مرودشت در منطقهٔ پاسارگاد از توابع شهرستان پاسارگاد)(با مرکزیت سعادت شهر) استان فارس واقع شده‌است.
این مجموعه دربرگیرندهٔ ابنیه‌ای چون کاخ دروازه، پل، کاخ بار عام، کاخ اختصاصی، دو کوشک، آبنماهای باغ شاهی، آرامگاه کمبوجیه، استحکامات دفاعی تل تخت، کاروانسرای مظفری، آرامگاه کوروش بزرگ، محوطهٔ مقدس و تنگه بلاغی است.
فهرست مندرجات
• ۱ پیشینه
• ۲ مشخصات[1]
o ۲.۱ آرامگاه کوروش
o ۲.۲ استحکامات دفاعی تل تخت
o ۲.۳ مجموعهٔ سلطنتی
o ۲.۴ آرامگاه کمبوجیه
o ۲.۵ محوطه مقدس
o ۲.۶ کاروانسرای مظفری
• ۳ ثبت جهانی پاسارگاد توسط یونسکو
o ۳.۱ اطلاعات اولیه
• ۴ جستارهای وابسته
• ۵ پیوند به بیرون
• ۶ منابع این مجموعه، پنجمین مجموعهٔ ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است که طی جلسه یونسکو که در تیرماه سال ۱۳۸۳ در چین برگزار شد به علت دارا بودن شاخص‌های فراوان با صد در صد آرا در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید. هر اثر که در فهرست جهانی یونسکو جای می‌‌گیرد طبق کنوانسیون میراث طبیعی و تاریخی باید از سوی کشور نگهدارندهٔ اثر مورد توجه ویژه قرار گیرد و انجام هرگونه اقدامی در به خطر افتادن آن ممنوع است.
سرزمین پارس زادگاه هخامنشیان بوده است. خاندان پارس، که به رهبری کوروش دوم (که از ۵۲۹ تا ۵۵۹ پیش از میلاد سلطنت نمود) در سال ۵۵۰ پیش از میلاد، بر مادها پیروز شدند. بر پایهٔ سنت، کوروش دوم این منطقه را به پایت

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, مجموعه, میراث, جهانی, پاسارگاد

کد فایل 22307

عنوان فایل:تحقیق بررسي ريشه هاي مواضع خصمانه آمريكا عليه ايران

توضیحات بیشتر:

بررسي ريشه هاي مواضع خصمانه آمريكا عليه ايران

سياست هاي ناآگاهانه
توماس م . ريكس يكي از تحليل گران و نويسندگان آمريكايي است كه طي تحقيقي در خصوص رابطه ايران و آمريكا به بررسي فرهنگ سياسي ايران و ماهيت آن، بويژه در دوره پس از پيروزي انقلاب اسلامي، پرداخته است. نويسنده از رهگذر تحليل محتوايي و تاريخي فرهنگ سياسي ايران به اين نتيجه مي رسد كه مردم ايران از نظر فرهنگي با دولتمردان و نظام سياسي حاكم بر آمريكا و نه مردم آمريكا مخالفت دارند. اين مخالفت نيز ريشه در عملكرد سابق دولت آمريكا در ايران دارد كه نوعي نارضايتي را در بين مردم دامن زده است. بنابراين اصلاح آن عملكرد و زوال نارضايتي مزبور از مقدمات بحث رابطه ايران و آمريكا به شمار مي رود.
نويسنده براي تأييد ديدگاه خود به شواهد تاريخي متعددي اشاره دارد كه تماما حكايت از مداخله گري آمريكا در حوادث ايران دارد.اكنون، يك دهه پس از آن، ۲ سفارت آمريكا بسته مانده است و روابط آمريكا – ايران از دشمني شديد تا انزجار ديپلماتيك آشكار در نوسان است.
چشم انداز تاريخي
در سال ۱۹۷۰هيچ مفسّر آگاهي امكان گسستگي عظيم در روابط آمريكا – ايران را مطرح نكرده، در آن ا

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, بررسي, ريشه, هاي, مواضع, خصمانه, آمريكا, عليه, ايران

کد فایل 22306

عنوان فایل:تحقیق بررسی دوره اشکانی

توضیحات بیشتر:

بررسی دوره اشکانی
فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه 2
الف) امپراتوری اشکانی 3
دوره کوتاه مدت حکومت یونانی ها بر ایران 3
اشک اول، بنیانگذار امپراتوری اشکانی 8
نبرد حران (کاره) نخستین پیروزی ایران بر روم 12
کاخ هترا؛ تنها کاخ بجا مانده از دوره اشکانی 19
ب) هنر در عهد اشکانیان 22
پیکر سازی و نقش برجسته 22
نقاشی 24
فلز کاری 25
نتیجه گیری 28
منابع و ماخذ 29

مقدمه:
از هنر این دوره اطلاعات زیادی در دست نیست و آثار مکشوفه به دلیل در دسترس نبودن معیارهای معتبر تاریخ گذاری، کمتر راهگشا هستند با این حال اندک آثار موجود، حاکی از رهایی تدریجی هنر این دوره از تاثیر هنرهای یونانی و رومی است. در دوره ی اشکانیان هنر ایران تا حدودی ملهم و متاثیر از سنتهای پیشین خود بود. با این حال این هنر کاملا ایرانی به شمار می رفت و اگرچه از نظر تکنیک و موضوع تا حدی دچار انحطاط شده بود ولی صبغه ی ملی خود را حفظ کرده بود. هنرمندان این عهد به اقتضای زمان، کم کم آثار هنر، یونانی را که محصول حکومت اسکندر و جانشینان او بود ازخاطره‌ها زدودند وهنری نو وایرانی به وجود آوردند. از جلوه‌های مهم هنری این عهد، هنر گچبری را می توان نام برد که رواج بسیاری داشت و نقوش آن تلفیقی از سبک یونانی و هخامنشی است. بهترین آثار هنری گچبری این عهد بر روی دیوارهای مکشوف در آشور، اوروک (در عراق) و کوچه خواجه (در سیستان) یافت شده است. رونق هنر گچبری بیشتر به سبب وفور گچ معدنی و سهولت کار با آن بوده که رغبت بیشتری در استفاده از این روش تزئینی را سبب می گشته است. در آن روزگار ملاط گچ به سهولت بر دیوار کشیده می شد و به سرعت خود را
می گرفت و سفت می شود لذا هنرمندان اشکانی به سرعت و سهولت می توانستند سطح وسیعی را با نقش و نگاره های زنجیره ای بپوشانند. رواج این نوع نقوش تکرار شونده را برخی مرتبط بانقوش مشابهی می‌دانند که درباقته‌های ایلیاتی پارتیان چادر نشین مشاهده می شود.
در دوره اشکانی صنایع دستی نیز ترقی کرد و این خود عامل مهمی در تجارت و بازرگانی با بنادر سوریه و فینیقی

مفاهیم کلیدی:

تحقیق, بررسی, دوره, اشکانی